z Łatgalia

Gdzie niebo zaczyna? Który zakończył się w silikon? -
Wszystko teraz zaczęła migać srebra. . .
Jeziora, gdzie niebieskie kwiaty, niebieskie kwiaty lnu,
sērst pamięć palsajā jāju na koniu.

Latgale my - sērdiene drogie,
chroni masz stosy Grey?
- Od czego zacząć jezior? Gdzie linia koniec?
Co ja pārnākot, przywitał pierwszy? -

Tam ziemia i kadzidło ołtarz oddycha,
kwiaty spadają zad, drogi i domy.
Krążyna gwiazdy odbite od jeziora -
Bóg nadal przemawia do ludzi tam. . .

Brzmiący czas apmaldās zatrucie tam
noreibst i niech prądy cię.
Latgale jasne pijany wody,
Jestem wiecznym więźniem mnie.

Krótki miał dziwną noc w moim śnie -
przebudzony, czuję się lepiej i czyściej.
Moja Latgale - kraina młodości,
Innym skurbina mnie twoja kadzidło pamięci.

/ Poem autor Valdis Krāslavietis /

ostatni tramwaj

Gdy ostatni tramwaj udał,
Nosiłem zwinięte szyn
I umieścić go w boku.
I miejscu toru
Każdej nocy z sosny
I lisy kopią nory.

Rano mam stosy szyn
I iść do pracy,
No nie robią na moim miejscu
Tak ostrego potępienia spojrzenie,
Jeśli tramwaj zamiast
Zatrzymaj godasardze osy stoiska.
Czekam na wieczór,
Po raz kolejny rail saritināšu.

I nekāpšu sosna
I rudy osy neuzrunāšu.

/ Poem pisarz Aija Vikmane /

Riga

Oh, to miasto! Piosenki i laury
Jej piękno i wstyd niedźwiedź.
Znowu poszedłem przez to jak sen
Znaleziono w nocy, gdy ogień płonie.

W ciemności widziałem znaki umieszczane:
Proszę, proszę, tutaj - w mieście, że warto!
Ciemna twarz pięknej bajce,
Panna lewo, uśmiecha się - kup!

Żołnierze maszerowali dumnie udar
Laughing flet, bas i jęknął;
Obdarty chłopak, chowając w nocy
Cicho jak nietoperz przeleciał nisko.

Biała dziewczyna w cieście
Głowice para, gdzie muzyka gra,
I jako ogromne pajęczyny
Ludzie mogę podbić zniknął.

/ Poem pisarz John Północy /

Lati suvel

Kollane Parn OIS mesilane brzęczenie
roo (siinpool vesiroosid)
istub sarikad.

Ma magama kiedy taevas otsivad;
Umber Päikese
jeśli JUMAL.

/ Luuletus kirjanik Richard Rigan /

Tu jesteśmy

. . . przedzierał się przez dobie naszych czasów
i my wszyscy razem.
Nie pomaga pchanie
ojczyzna alien
nie mówiąc już o co.

Tu jesteśmy,
przez niego wyciągnąć -
dziura
Który utwór nie mają czasu na
który jest obecnie począwszy otwór kołek.
Co narzekać trudnych czasach!


/ Poem pisarz John Viesiens /

w środku

Mamy rzucony w środku ery
jako drobne do niskiej wartości.
No nie wymagamy
ani upoważniony ani rada.

Co możemy liczyć serca,
odjąć
a następnie wrzucił go do zmian strumienia.

Na szerokiej rzece pływać
spróbuj poczuć twoje poczucie wartości.

/ Pisarz Voldemars Poem Aven /

Łotwa same święte Katowice Nie zapomnij: lub dostać się w niebo, lub zanurkować w głąb morza, Łódź Łódź lub znajomi

Gdzie? Gdzie drzewa rosną visstaltākie ? Katowice Gdzie The Whitest chmury ? Łódź Gdzie ptaki śpiewają najgłośniejszy ? Trawa rozwija się mieszkańcom ? Homeland Katowice . Katowice

Ognisko nazwisko na niebie tego.
Aby pārnāktu domu
Mamy Nevers drzwi

ale książka obejmuje
brīvojam i sama przestrzeń,
gdzie mają ojczyzny.

Ślimak nie może dowiedzieć się,
ponieważ dom nie jest dla nas schronieniem
ale będziemy cofać się do domu.

/ Poem pisarz Mara Zalite /

Sapņi

Marzenia iść Dźwiny.
Oni nie mają pamięć snów.
Dwa razy w tym samym długo
płynie do morza.

Marzenia
że gdzieś

banki będą jeszcze bardziej strome
nawet bardziej niebieskie niebo będzie
i rocka z jakiegoś powodu wciąż płacze.

Daugava mogą
zobaczyć.
Ale te marzenia trzeba zobaczyć.

/ Poem pisarz Maris Melgalvs /

Inwokacja

Kto
skłonny do deszczu, mój ogień
kto.

Cage
na kości ich przodków,
moje sumienie,
klatka.

Gdzie się udać
moi ludzie,
mój chory
tam iść.

Utrzymać
niebo i ziemia,
mój los,
Trzymaj się.

/ Ojars niemiecki autor poematu /

Wells

Moje łotewski farmy więcej Wells -
Kamień zielony i stary beton ring,
drewniane wiadro na wyciągarki strony
Niebieski pokrzywy marginalnych szlaków
i dziadek posadzone brzozy w pobliżu.

Są inteligentne, są legendy Wells -
nie zapomnij, stary i mądry,
woda smelsim - głębokie wiercenie nagroda
krwi sadzeļ fajne mrówki
i czyści głowę. . .

/ Poem pisarz John Peters /

północnej

Mieszkamy na północy.
Brzoza kwitnie tutaj w prawie miesiąca.
W zimie słońce jest nad krzywym sosny,
i tak widzimy wzorzyste - przez gałęzie.

W czasach Jana prawie nie noc.
Ale na jasnych bagien płynących
długo żyje renifer dziadek oddech Salto
i kaczki zabrać dzieci pływać w lodowatej wodzie,
kiedy słońce jest za ciemnych wzgórz niebieski -
pod polarnych gwiazdkowych mozdamās -
leniwie wentylowane czerwony żurawin w arkuszach.

Normalna ulicami miasta niedźwiedzi lodu nie chodzić,
ale musimy pokrzywy kolonie w parku rozrywki,
i przez leśnych szlaków można wędrować boso
jeśli zbyt boi skał odzēm i prążkowane
kto jest właścicielem ziemi.

To jest skalista.

Ale jest to również slider przez lodowce Ice Age:
w związku z tym, nie jest wciśnięty, a ukłucie,
i wiele z nich nie ma już w swoim starym miejscu.
Jesteśmy z szacunkiem, gdy chodzi o lediem,
i tęsknimy za słońcem topić je.
Są długie, które tylko częściowo prawdziwe.
Tak więc mamy coś w krwi soku mniszka lekarskiego:
Od tego dnia, i wiele długości,
kiedy słońce
my blask Mniszek rowów
nie z nieba.

Dlatego
podczas mówienia
na ziemi za włosy Ledo niemal polarnym,
nemētājieties z kamieni -

Kamienie są tu po prostu za mało.

/ Poem pisarz And

Łotysze

Na świecie, pod słońcem
nam trzy i pół miliarda dolarów. Oni
Łotewski tylko jeden i pół miliona. W ten sposób
pół kropla w morzu

Co może być piosenka roku i pół kropli
słońce? A jednak -

na świecie, pod słońcem
jest naród - Łotysze
na świecie, pod słońcem
popularna piosenka o słońcu:

Rise, słońce, wcześnie rano,
Zawierają czasu wejście w godzinach wieczornych,
Sildīdama zwoju,
Wieczór Žēlodama.

/ Autor Poem Maris zajęty /

Atzīšanās

Pār arāja arumu
skan cīruļbalss, pār
kuģa arumu skan kaijas
balss, bet nezin
balsis tās, ka kopā
sasietas tās vienā
mezglā –
latvietī.

/dzejoļa autors Vitauts Ļūdēns/